Marinus is vanuit zijn lange praktijkervaring als verpleeghuispastor landelijk bekend geworden door zijn lezingen, maar vooral ook als schrijver van de vele boeken over verlieservaringen en rouwverwerking zoals het boek 'Verdriet dat niet verdwijnt'.

Aanstaande adoptieouders hebben vaak al veel meegemaakt voordat zij hun kinderen adopteren. Veel van hen zijn ongewild kinderloos, ze hebben jarenlang het hele medische traject doorlopen om toch maar een kind te krijgen en soms hebben ze ook miskramen gekregen. 

Zij willen zo graag ouders worden dat ze kiezen voor adoptie, het opvoeden van een kind van iemand anders en uit een andere cultuur. Ook dit traject gaat jaren duren en ondertussen verdiepen zij zich in adoptie en alles wat daar bij komt kijken.
Op het moment dat deze ouders hun adoptiekinderen krijgen worden ze bijna als de 'ideale ouders' gezien. Ze zijn meestal goed opgeleid, gedreven, sociaal bewogen, goed voorbereid en hebben een goed inkomen, uithoudingsvermogen, geen strafblad, een stabiele en hechte partnerrelatie en natuurlijk het bewijs van goedkeuring van Justitie om kinderen te adopteren.

En dan komt eindelijk na al die jaren het adoptiekind bij hen in huis. Na een bepaalde tijd merken ze dat het niet lekker gaat met hun kind. Ze doen hun uiterste best, ze proberen alles uit, ze zoeken hulp maar niets schijnt te werken. Zo belandt het zo keurige en ideale gezin in een grote chaos. Het vervelende is ook nog eens dat deze chaos meestal van buiten niet te zien is tenzij het helemaal uit de hand loopt.
Wij hebben Marinus van den Berg uitgenodigd om met ons, op zijn zo bijzondere en positieve manier, in gesprek te gaan over wat deze chaos ons kan leren.

Lyda Groot