Tijdens deze themadag zullen we de reden waarom adoptieouders moeite hebben met het loslaten van hun kind bekijken vanuit de dramadriehoek. Om te beginnen een dramadriehoekvoorbeeld dat zich in menig adoptiegezin af kan spelen.

Mieke 58 jaar adoptiemoeder van Juan 30 jaar.
Juan is volwassen maar nog niet zelfstandig in de ogen van Mieke.
Na een problematische jeugd hebben de ouders van Juan vorig jaar een flat voor hem gekocht.

Hij werkt nu af en toe en kan zijn leven, in de ogen van Mieke, niet op orde krijgen.
Zij is bang dat hij wegzakt in de criminaliteit.
Zij gaat hem redden, maakt zijn huis schoon, geeft hem eten, wast zijn kleren en natuurlijk betalen ze ook zijn flat.

Mieke is wisselend boos op hem, dan helpt zij hem weer en dan voelt zij zich weer afgewezen.
Zij als "Aanklager" is boos want hij profiteert van haar, zij moet er hard voor werken.
Reactie van Juan is dan dat hij zich "Slachtoffer" voelt en hij laat tijden niets van zich horen waardoor zij zich ook weer "Slachtoffer" voelt.
Na een poosje gaat ze weer als "Redder" met een tas vol boodschappen naar hem toe.
Waar Juan dan boos over is want waar bemoeit zij zich mee.
Dit duurt al jaren en blijft waarschijnlijk nog jaren zo duren. Mieke durft niet te stoppen uit angst dat hij wegzakt.
Naar buiten toe gaat het prima met hem.
Mieke kent de dramadriehoek en weet dat ze er deel vanuit maakt.
Toch kan en wil ze er niet mee stoppen.

In de "drama driehoek" worden de begrippen slachtoffer, aanklager en redder gebruikt voor de aanduiding van ingenomen posities, waarbij zowel de eigen verantwoordelijkheid als die van anderen uit het oog verloren wordt.

Een kind dat niet veilig gehecht is, krijgt te maken met een aangrijpend en onafwendbaar dilemma tussen hechting en afstoting, die beide (levens)bedreigend voor hem lijken te zijn.
Door dit dilemma gaat het kind zichzelf en zijn hechtingsfiguur afwisselend zien als "aanklager", "slachtoffer" en "redder" ten opzichte van elkaar.
De dramadriehoek werkt niet omdat ouder en kind hierin niet bij elkaar kunnen komen in hun pijn, angst en kwetsbaarheid, om elkaar te ondersteunen.
Ze komen juist steeds verder van elkaar af te staan door het drama van de gespeelde rollen.
Pas wanneer je je bewust wordt van je scriptpatroon en de rollen die je kiest, kan een verandering plaatsvinden door je verantwoordelijkheid te nemen om uit deze dramadriehoek te komen en deze om te zetten naar de winnaarsdriehoek.
Je laat de verantwoordelijk voor het leven van de geadopteerde dan bij hemzelf. Ter illustratie een voorbeeld hiervan.

Petra, adoptiemoeder van Simon (21).
Hij heeft geen werk en dus ook geen geld.
Petra vond op de keukentafel een aanmaning van een telefoonmaatschappij van 800 Euro voor Simon.
Haar normale reactie zou zijn door hem te redden: "Stommerd waarom heb je dat gedaan, je vader zal wel weer blij zijn om deze rekening te betalen".
Een groene reactie zou kunnen zijn:" Wat vervelend zo'n aanmaning, hoe denk je dat te betalen? Als ik je kan helpen om iets uit te zoeken zeg je het maar".

drama_driehoeken200x139De namen in de voorbeelden zijn gefingeerd.

De lezing over dit onderwerp wordt gegeven door Dr. Anneke J.G. Vinke, zij heeft een adoptiepraktijk te Bilthoven en heeft zich zelfstandig gevestigd als kinder- en jeugdpsychologe, orthopedagoge, gz-psychologe en is daarbij gespecialiseerd in adoptie, pleegzorg en jeugdbescherming.
Kijk hier voor meer info!